Saturday, May 27, 2006

De schoonheid van Azrail

Dr.Haluk Nurbaki

De schoonheid van Azrail

Een waar gebeurd verhaal van

Dr. Haluk Nurbaki een dokter die 40 jaar gespecialiseerd is in Kanker onderzoek heeft opmerkelijke
dingen meegemaakt in zijn carrière als doctor verteld hij een van de opmerkelijke gebeurtenis wat
heel bijzonder vond dan alle andere gevallen.
Een van de opmerkelijke dingen die ik meegemaakt heb in het jaar 1976 wil ik graag met jullie
delen.
Toen ik leidinggevende dokter was van een in Kanker gespecialiseerde ziekenhuis had ik een patiënt
die Serap heette. Bij deze patiënt was kanker ontdekt in de borst. Zij wilde voor onderzoek naar
het buitenland maar door aantal redenen was het helaas niet mogelijk om dit te kunnen doen.
Serap had ik met veel belang persoonlijk ondertoezicht voor behandelingen. In korte tijd hadden we
positieve resultaten behaald van de behandelingen die we hadden verricht. Zoals alle andere kanker
gevallen moest zij de eerste 5 jaar van haar ziekte goed en oplettend doorbrengen. Serap was een
zakenvrouw, na 4 jaar wou ze om zaken te doen naar Izmir gaan. Omdat het winter periode was heb ik
haar toegelaten als ze met vliegtuig naar haar bestemming ging.

Vanwege de aanhoudende kou kon ze geen ticket vinden om naar Izmir te reizen. Daarom besloot ze om
met de bus naar Izmir te reizen. Tijdens de reis met de bus naar Izmir krijgt ze een
verkeersongeluk waar ze 6 uur lang klem heeft gezeten in de verongelukte bus. Kort na dat ze terug
kwam voor controle bleek dat de kanker cellen zich hadden verspreid naar haar botten en longen.
Vanwege kanker in haar been botten kon ze niet meer lopen en de aangetaste longen moest er zuurstof
toegediend worden om normaal te kunnen ademen. Na elke zin wat ze sprak moest ze meteen de zuurstof
masker pakken omdat ze anders bezweek.

Toen ik naar haar huis ging, probeerde ze met moeite met mij te praten:

“Dokter”, zei ze. “Ik ben…boos op u” “Waarom ben je boos op me?” vroeg ik
“U bent…een gelovige man. Waarom vertelt u mij niets over Allah, de dood en het leven na de dood?”

Omdat ik wist dat haar religieuze kennis weinig was stond ik erg verbaasd toen ze dit tegen me zei.
Zonder haar te kwetsen zei ik:

“Behandeld worden door een Dokter is makkelijk” zei ik. “Als je genoeg geld hebt kan je behandeld
worden door elke dokter die je maar wilt. Maar voor een geloof behandeling moet je vanuit je hart
behoefte hebben.”
Omdat ze moeite had met praten schudde ze haar hoofd op en neer om aan te geven dat ze die behoefte
had. Naast het geen resultaat opleverende behandelingen waren we begonnen met het recept Imaan
(geloof) voor eeuwige leven in versnelde vorm.
Door mij vertelde waarheden over Islam begreep ze heel goed en zag dat ze uit hart ook het voelde
en tussen door stelde ze mij ook vragen daarover.

1 week voor haar overlijden vroeg ze mij:

“Dokter” zei ze. “Wat moet ik zeggen als ik doodga?”

“Jouw geval is heel bijzonder” zei ik. “Sahada (Lailahe Illallah, Muhamedurrasullah) zal te lang
zijn voor jou. Als je die moment bereikt da is “Muhammed (vzmh) is genoeg voor je om te zeggen”
Opdat moment schudde zij haar hoofd rustig om aan te geven dat ze het begrepen had. Omdat ze
behoorlijk last had van haar ziekte diende we regelmatig morfine om haar in slaap te krijgen.
Vanwege een zaken bezoek kon ik een tijdje niet bij haar zijn. Toen ik terug kwam belde haar moeder
mij op en zei:


“Serap wil al een week lang geen morfine meer. Tot vroeg in de ochtend uren slaap ze niet en heeft
behoorlijk pijn.”
Ik ben meteen naar haar huis gereden om te vragen waarom ze geen morfine toegediend wilt hebben.
Het antwoord wat ik van haar kreeg kan ik nog steeds niet vergeten en als ik eraan denk krijg ik
nog steeds kippenvel van.
“Wat als ik in slaap komt te overlijden omdat ik elke keer morfine krijgt en daardoor nooit de kans
om Muhammed (vzmh) te zeggen als mijn moment aangekomen is.” zei ze.
Zo een vrouw was Serap. Ze vroeg of ik voor haar istihare-gebed kon verrichten en vroeg als ze
eventueel nog paar dagen te leven had dat ze de laatste dag zodanig morfine toegediend kon krijgen
dat ze toch nog wakker was.

Istihare-gebed was niet iets wat ik regelmatig deed maar donderdag avond heb ik voor Serap’s belang
het istihare-gebed gedaan en gaan slapen en kreeg een gevoel dat ze t/m dinsdag nog zou leven.

* Istihare is een gebed wat je voor het slapen verricht om over bepaalde zaken een teken of een
oordeel van Allah krijgt in je dromen

De volgende dag:

“Niet bang zijn! Je kan gerust morfine toegediend krijgen” zei ik.
Met een blik als afscheid overkwam stelde zij haar laatste vraag. En zei:

“Dokter…Hoe gaat Azrail zich tonen aan mij?”

Ik zei:
“Lieverd, je weet dat hij een engel is.” “Maak je niet druk, naar jou zal hij als een knappe prins
toekomen.”
Dinsdag hoorde ik dat het slecht ging met Serap. Ik ben meteen naar haar toegegaan maar vergeefs
was ik niet op tijd, ze was overleden. Haar familie was kapot van verdriet. Een van de familie
leden een goed gelovige vrouw keek lang naar Serap en kwam naar me toe.
“Dokter, weet u dat er net een wonder is gebeurd in dit kamer?” en vertelde verder.
“Serap heeft 1 uur voor haar overlijden de zuurstofmasker weggedaan. Terwijl het onmogelijk was
voor haar dat ze op kon staan, stond ze op en deed wassing, ze heeft 2 rakaat gebeden. Wij waren
verbaasd en keken toe alsof we bevroren waren en vervolgens heeft ze de sahada (Lailahe Illallah,
MuhamedrrasulluAllah) gelezen en kort voor ze overleed zei ze “Vertel aan de dokter dat Azrail
mooier is dan hij gezegd had.”



DimaDimaNet

0 Comments:

Post a Comment

<< Home